Reeds in 1978 vestigde Harry zich in Moraira waar toen nog ezeltjes over ongeasfalteerde straten liepen. Wij leerden elkaar pas goed kennen via de Tennisclub die we samen (buiten de NVOC om) oprichtten rond 1990. Naast tennis waren biljarten en zeilen zijn hobby’s.
Harry was een geboren leider want ondanks dat hij nooit als zodanig werd benoemd beschouwden alle tennissers hem als ‘President’. Nadat hij in januari j.l. nog zijn 80e verjaardag mocht vieren temidden van zijn kinderen en kleinkinderen ging zijn gezondheid snel achteruit. Hij was helaas uitbehandeld in het Slotervaart ziekenhuis in Amsterdam en kwam terug naar Moraira voor de tijd die hem nog restte. Daar werd hij liefdevol verpleegd door Suzie en later mede door zijn zoon.
Enkele dagen nadat ik afscheid van hem mocht nemen moest hij de strijd opgeven. maar hij behield de regie tot het einde. Alle details van zijn crematie werden door hemzelf na overleg met Suzie en zijn zoons geregeld. 18 september namen we afscheid van hem met tennisvrienden en nog heel veel andere vrienden en vriendinnen in een overvol crematorium in Javea.
We zullen je missen, amigo !
