Volwassenen geloven niet in sprookjes?
Nou… wij wél!
Ach… laat ons zeggen dat we proberen het een beetje levend te houden. In elke volwassene zit toch nog een beetje van het kind dat hij/zij ooit geweest is…. hopen we toch.
Dus hadden we stiekem afgesproken en togen donderdag 5 december naar het huis van Aloys, de aanstaande Sint en lieten Netty en ik ons smoeltje door Marie-José roetzwart schilderen, want de Pieten van de Sint zijn nu eenmaal zwart! Met de lipjes vuurrood en onze Pietenpakjes aan en hopende dat niemand ons zou herkennen, reden we naar het clubhuis om iedereen te verrassen met de komst van de Sint. Snoepgoed vloog door de lucht en toen de Sint eindelijk zat, werden een paar bekenden zoals Arlette, Peter en Roberto bij de Sint geroepen…
Néé! Niet op schoot… daarvoor zijn ze iéts te groot! Niet alles was goed te verstaan, maar de liedjes zong iedereen mee en de slachtoffers werden beloond met een kleine surprise. Bij de uittocht werden alle tafels voorzien van handenvol pepernoten en snoepgoed en ging de Sint weer op weg naar zijn volgende doel. De Pieten sprongen en dansten er achteraan en… wát, wié of hoé… het was leuk om te doen en we hopen dat de aanwezige clubleden het kind in zich hebben laten boven komen en van de komst van de Sint genoten hebben…
Dus, zet tóch maar je schoentje, wie weet ?????
Myriam
