Op deze zonovergoten oktoberdag weer een prachtige wandeling gemaakt. Even leek het er op dat ik met twee mannen op pad zou gaan maar op het nippertje kwam daar verandering in en kreeg ik versterking.

We reden naar Solana, dat is beneden aan de weg die naar de Pinos en de Bernia gaat en we waren er helemaal klaar voor. De route die we gingen lopen had een middelzware moeilijkheidsgraad, wel pittig vanwege een behoorlijk stijgingspercentage om de top te bereiken. Dat viel niet mee voor deze dame van halverwege de vorige eeuw maar het was meer dan de moeite waard. Het uitzicht op de top was werkelijk schitterend met aan alle kanten zeezicht.

Frans had een heel mooie plek uitgezocht om te lunchen. Daar heerlijk in de schaduw af kunnen koelen op een aangeboden krukje (een steen) door Rien. Ja, ja, er zijn nog steeds echte heren.

De weg naar beneden liepen we over de bergkam weer rustig bergafwaarts en werden er levenservaringen uitgewisseld, ook dat maakt deze dagen bijzonder.

Wandelen en buiten zijn kan een mens ontzettend goed doen, en dan heb ik het nog niet over ons gezellige terrasbezoek in Benissa na afloop, super gezellig en de volgende keer ben ik er weer bij.

Linda Eigeman