Zondag mocht ik mijn debuut maken bij de Bergstappers PLUS. Precies om half 10 stond een kring kapjes op de carpoolplek in Teulada, maar dankzij corona gingen toch vrijwel alle auto’s zelf rijden, naar de vertrekplek bij Valle de Cavall. Althans, ergens aan het eind van een klein weggetje wat kronkelde naar een net te kleine parkeerplek, waar ik als laatste nog net mijn auto ergens in, onder en op een struik kwijt kon.

We vertrokken met 11 man en 2 honden. De wandeling was door Frans aangekondigd als een “makkelijke wandeling” om weer even op te starten. Ahwel…. (zouden onze Belgische vrienden zeggen) de eerste drie kwartier gingen meedogenloos verticaal naar boven, waarbij Joke de absolute overtuiging had dat ze al ergens halverwege dit pad zou gaan hemelen. Eenmaal “boven”, genoten we van een prachtig uitzicht maar ook van het volgende klimmetje; schijnbaar konden we nog hoger.   Bij het woord “koffie pauze” realiseerde ik me pas echt waar ik gruwelijk naar snakte: koffie! Maar die zit dan natuurlijk nooit in je rugzakje. Dus lekker op water en brood, op wat pikkels en scherpe stenen genieten van het prachtige uitzicht. En ook wel van mekaar, want we waren met  leuke mensen, en bij elke stop worden de gesprekken toch vrijmoediger. En daarmee ook gezelliger.

De beiden in herkenbare ANWB groene shirts gestoken Frans en Coral, bleek onze reisleiding waar ik aan kon vragen wat dan een “moeilijke” wandeling ging zijn? Oh, dan klimmen we véél langer. Ooo…kee!

Toen we dan eindelijk naar beneden mochten, bleek dat over een onmundig lastige, met losse stenen bezaaide soort glijbaan te zijn, waar we al onze coördinatie zeilen moesten bij zetten.

Tot slot werd in een democratisch momentje, ( we konden rechtdoor of linksaf of ons splitsen in 2 groepjes) op uiterst on-Hollandse wijze besloten (ik citeer Jan: “we gaan allemaal rechtdoor, het is mooi geweest”) – heerlijk!!! –  het extra klimlusje van Frans in elk geval tot mijn opluchting verijdeld. Het was inderdaad mooi geweest. Hartstikke mooi.

En ook dermate leuk met elkaar, dat zelfs de meest ongezellige lelijke plek, op het industrieterrein van Teulada, in schaduw met best fris windje,  uiteindelijk nog een warme en gezellige afsluiting werd.

Al met al vond ik het een zeer geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar. Zelfs als het nog moeilijker gaat worden; want het is me duidelijk geworden dat er goed voor elkaar gezorgd wordt, dat de wandelingen goed voorbereid en in de prachtigste natuur zijn en dat Coral en Frans hele goede akela’s zijn!

Die “plus” staat voor mij: net even beter dan zelf gaan wandelen. Bedankt allemaal!

Ineke  Botden