Nadat het was uitgesteld op 5 maart vanwege slecht weer, zijn we een week later onder een strakblauwe hemel naar Tormos gereden. Daar aangekomen zijn we onder leiding van Jan, Cora en Wikiloc het heuveltje achter het dorp opgeklommen. Het begin was redelijk pittig met veel losse stenen en best wel steil. Naarmate verder in de klim werd het ‘heuveltje’ toch echt wel een berg en deden we onze naam van Bergstappers eer aan.

Diverse stops later uiteindelijk het hoogste punt bereikt, waarna we nog een korte toeristische uitstap hebben gedaan om ook de andere kant van de berg in ogenschouw te nemen. Dit extraatje werd zeer gewaardeerd en met frisse tegenzin liepen we het stuk weer terug om de afdaling in te zetten. We kregen zo ongemerkt nog een update naar de Bergstappers Plus.

Helaas viel Netty en bezeerde haar hand (4 hechtingen).

Tijdens de afdaling hebben verschillende dames ook nog een kort bodemonderzoek gedaan met als resultaat enkele geschaafde knieën. Praten en breien hè…

Na meer dan 10.000 stappen uiteindelijk weer teruggekomen in Tormos, moe maar voldaan. Een prachtige tocht, schitterend weer (mooiste dag van de week), machtige uitzichten.

Ter afsluiting zijn we met een gedeelte van de groep gaan lunchen in restaurant L’Almassera in Tormos op een heerlijk terras met een fantastisch uitzicht, tussen zingende Spanjaarden, met goed eten en dat voor een prijs waarvoor je in Nederland nog niet eens een voorgerecht hebt.

Al met al een dag om door een ringetje te halen.

Bedankt Jan en Cora voor deze gedenkwaardige dag.

Marjolein en Peter de Smit

Na een weekje uitstel kwam het er dan van
de wandeling van Harm, maar dan van Jan.

of eigenlijk meer van Wikiloc
en dat is vaak toch wel een gok.

Daar staat dan ‘mooi en echt niet zwaar’
nou uh… Reinier was op de helft al ‘helemaal klaar!’

Maar, toen was het echt ‘nog maar een heel klein stukje’
en omdraaien… no way!!!… misschien krijg je dan juist een ongelukje.

Dus moedig voorwaarts… klimmen en klimmen, geen einde in zicht
echt, ‘nog maar 30 meter’… ja zo werden wij door Wikiloc opgelicht.

Prachtige uitzichten, fantastisch mooi weer
en een -voor mij- uiterst amusante sfeer.

Helaas ging Netty onderuit en kwam verkeerd terecht
en moest later in de IMED nog 4x worden gehecht.

Al zwoegend gingen er nog twee neer
en van uitputting komen dan ook de tranen weer.

Net toen ik dacht, maar jongens, let dan toch ook op,
ging ik zelf ineens ook over de kop.

Op die scherpe stenen lig je dan snel helemaal open
maar dat is dan je eigen schuld, als je in een korte broek wil lopen.

Maar goed, ondanks de vier gevallen vrouwen
bleven we gezellig mopperend doorsjouwen

en haalden we allen ook de meet…
oh arme Reinier, nog langer duurde zijn leed

zelfs de short cut werd hem niet gegund
nee, iedereen mee naar het “afscheidspunt”.

Zo veel voer voor psychologen
ik stel dan ook voor dat die volgende keer ook mee mogen.

Een heerlijk en gezellige lunch nog tot besluit
met wat jarige Spanjaarden, weer veel te luid.

Toen super de lux bij Max op de achterbank
heerlijk niet hoeven rijden, Max veel dank.

Eenmaal thuis was ik behoorlijk naar de kloten
maar echt, lieve mensen bedankt, want ik heb genóten!

Ineke

Onder de Spaanse Zon
In Tormos de wandeling begon

Met iedere stap omhoog
Groeide de ruimteboog

Een metafoor:

Met het heelal dat uitdijt
Verdwijnt het eerder geziene in de tijd…

Frans Hinnen