Cieza, een stadje in een al duizenden jaren bewoonde streek, ligt ruim 40 km ten noorden van Murcia. Op Google Earth ziet de plattegrond van Cieza er uit als zo’n ouderwets ruikertje, met een dikke, korte steel. Die ”steel” is het historisch centrum, voor ons daarom het meest interessante deel. Dit oude centrum ligt heel strategisch, namelijk hoog ten opzichte van het omringende dal. Daarin kronkelt de Rio Segura en wel zodanig dat hij vrijwel aan drie kanten om het oude stadsdeel heen loopt. Aan de vierde kant ligt het moderne gedeelte met op de grens een bibliotheek. Hierbij staat aan de voorzijde, zeer toepasselijk, in giga letters van ijzer: ERASE UNA VEZ (Er was eens)… De letters waren zó groot dat je ze pas van een afstandje goed kon lezen.

Het christelijke plaatsje Cieza kwam tot bloei nadat de bewoners uit het oorspronkelijke, welvarende, moorse plaatsje Syâsa definitief waren verdreven. Dat moorse stadje lag vlakbij het huidige Cieza maar aan de andere kant van de Rio Segura, op een berghelling met op de top een kasteel. Wat er nu nog van rest is de uitgebreide opgraving. Op afspraak door de week door groepen te bezichtigen, in het weekend door Individuen. Altijd met gids.

We wilden Cieza verkennen. Nadat we de auto een kilometer weg eindelijk hadden geparkeerd vonden we veel terrasjes en een versierd, groot plein met de Tourist Info. Het bleek dat er, niet ver weg, in een kloof van de Rio Segura een schitterende grot was met pinturas rupestres – onze hobby – maar dat die alleen met gids kon worden bezocht en pas de volgende dag. Hotel gezocht. Er was er een in het oude deel, direct naast het Syâsa museum. Verder werd ons een rondwandeling door historisch Cieza geadviseerd. Gedaan. Grillige, soms ook heel smalle straatjes, mooie oude panden, doorkijkjes, uitzichten en veel sfeer. Bij een hermita stond het bronzen beeld van een roepende vrouw: la Muda. Te zien aan haar opwinding wilde ze gehoord worden. Er hoorde een legende bij. De vrouw, die omdat ze doofstom was niet naar de mis was gegaan maar buiten wat rondliep, zag plots in de verte de moorse hordes oprukken. De schok daarvan was zó hevig dat ze van schrik haar spraak terug kreeg en schreeuwde “Moros Vienen”. Zo redde ze Cieza. Het was 6 april 1477.

Wordt vervolgd…