Hoewel Mary de laatste paar jaar geen lid meer van onze club was kennen veel mensen haar nog goed. Als je aan haar denkt denk je ook aan Frans. Zij samen waren het gezicht, de handen en voeten van de Bergstappers. Elke eerste zaterdag van de maand stond er weer een andere, verrassende wandeling op het programma met een gezamenlijke maaltijd als afsluiting. Wat was de sfeer daarbij toch steeds buitengewoon goed! Alles was dan ook prima georganiseerd en degene die dat deed was Mary. Zelf was ze ook een uitstekende bergwandelaarster, die zichtbaar genoot van alle tochten en vooral van de wandelingen met een zeker uitdaging. En een tocht zonder hun hond, dat bestond gewoon niet. We zijn dankbaar voor alles wat je voor de club hebt gedaan, Mary en betreuren het dat je nu al aan je eigen, laatste tocht moest beginnen, een tocht waarop niemand je meer kon vergezellen.