In memoriam: Cor Barbier

Over het leven van Cor en Gerda, voor zij naar Spanje verhuisden, is- of zal ongetwijfeld het nodige worden gezegd.

Zelf weet ik dat Cor, naast zijn agrarisch bedrijf, een grote hobby had, te weten luchtfotografie, wat hij ondermeer deed ten behoeve van het blad “de boerderij”.

Dit blad kende ik goed doordat ik op mijn bankkantoor daar een abonnement op had en mij de foto´s niet onbekend waren. Gedurende een van onze bezoeken, tijdens de ziekte van Cor, hebben we samen met veel plezier naar de foto´s gekeken.

Gerda en Cor hebben zich, net als wij, ongeveer 10 jaar geleden permanent in Spanje gevestigd en zijn actieve leden van onze club geworden. Gerda is jarenlang bestuurslid geweest en wist op voortreffelijke wijze reisjes te organiseren. Cor steunde haar op alle mogelijke manieren. Met veel plezier denk ik terug aan de momenten dat we als kokshulpjes, onder leiding van Piet Luyken, in de keuken aan het werk waren om lekkere maaltijden voor onze leden te bereiden. Actief nam hij ook deel aan het jeu de boulen en was niet te beroerd om na afloop daarvan achter de bar te gaan staan om een kop koffie, of ander drankje in te schenken.

Lieve Gerda, je kinderen en kleinkinderen vertrekken straks weer naar Nederland en moeten hun leven weer oppakken. Jij blijft hier achter, maar niet alleen! Onze club wil er niet alleen zijn voor de plezierige dagen in het leven maar ook voor de tijden dat het minder goed gaat want we dienen zorg voor elkaar te hebben.

Ik wil mijn toespraak besluiten met enkele woorden, met als onderwerp herinnering:

Als dit het einde is en verder niets, dan is er leegte, gemis, verdriet en tranen om wat eens was en niet meer is. Maar, er is meer dan lijf en leden, veel meer wat een mens bezielt. Ik denk daarbij aan alle gaven van zijn hart, zijn goedheid , de sterkte van zijn woord en zijn hartelijk gebaar. Dat alles leeft voort in die hem kenden, die van hem hielden en blijven houden, omdat zijn geest nooit, nooit vergaat!”