Embalses, stuwmeren dus, ik ben er dol op en kan er geen genoeg van krijgen. Die prachtige grote wateroppervlakten met van die grillige oevers ! En dan de dammen die al dat water tegenhouden. Zo imposant als je er op staat met aan de ene kant dat water dat zo prachtig schittert en aan de andere kant de enorme diepte waar ergens uit de dam weer water tevoorschijn bruist.

Soms loopt het anders. Net ten westen van Ronda (Andalucía) zijn drie grotten. Eén met oude rotstekeningen duidelijk aangegeven en twee andere iets moeilijker te vinden. Ook was er – op de kaart althans – vlakbij een stuwmeertje. Op zoek. We vonden een weggetje daar in de buurt waar we de auto parkeerden. Na een korte en door de overweldigende plantengroei prachtige wandeling – deze regio krijgt jaarlijks de meeste regen van heel het Iberisch schiereiland zo lazen we – zagen we een half ronde dam staan met een tweede, rechte dam, ernaast. Het Info bord vermeldde dat destijds aan een Zwitserse firma, teneinde hier een stuwmeer te creëren het bouwen van een stuwdam was aanbesteed. Ze zullen het ongetwijfeld goed berekend hebben, de sterkte en de rest en het ook juist uitgevoerd hebben maar wat bleek ? Het Karstgesteente onder de dam was spijtig genoeg té poreus waardoor het riviertje dat het stuwmeer had moeten vormen net vóór die dam de grond in verdwijnt om weer boven te komen ….. in die andere twee grotten die ook nog met elkaar in verbinding staan. Die grotten zijn wel te bezichtigen maar alleen onder leiding vanwege de regelmatig hoge waterstand. Het toeval wilde dat de enige twee andere mensen daar nou net Zwitsers waren. Ze hadden het bord kennelijk ook gelezen wat, vermoedden we, bij hen enige vervangende schaamte opriep. In elk geval vonden ze het nodig zich er tegenover ons voor te verontschuldigen !

Hoe verbazend ook, dit is niet de enige plek waar zoiets is gebeurd. Net ten noord oosten van Almería ligt ook zo’n “losse” dam: daar was eind negentiende eeuw de jaarlijkse neerslag niet helemaal juist ingeschat.

Maar zelfs vlak bij huis bestaat het. Wie de “trappen van Fleix” naar beneden loopt komt onderaan die ongeveer 1850 treden (zelf geteld !) op een wit grindbed uit waarover, naar links gaande, weer verder gewandeld kan worden tot aan de Barranco del Infierno. Indrukwekkend wel om je op dat moment te realiseren dat waar je loopt ooit bedoeld was om de bodem van een embalse te zijn. Onderaan die treden, naar rechts gaande, ligt verderop de dam nog. Helaas bleek ook hier de ondergrond té poreus. In plaats van zich netjes vóór de dam op te hopen tot een prachtig stuwmeer loopt het water er stiekem onderdoor zonder dat het meteen duidelijk is waar het blijft. Niet alles loopt altijd volgens plan.

Wie de dam wil zien kan dat het beste doen door te wandelen vanuit Tormos aangezien benaderen van de kant van Fleix te begroeid en vaak toch te drassig is. Dat is een leuke wandeling en je kunt vanaf die kant ook goed tot helemaal onderaan de dam komen tenzij het de tijd ervoor echt flink geregend heeft !