Auteur: Ietje Speets

De zon schijnt, het waait hard uit het noorden, de zee kleurt zilver in de verte, maar helaas is de temperatuur veel te laag naar mijn zin

Vroeger toen wij nog klein waren hadden we in mijn herinneringen altijd van die echte witte winters met ijsbloemen op de ramen. Dan bouwden we met alle kinderen uit de buurt sneeuwhutten.

We verheugen ons natuurlijk zoals altijd weer op de gezellige warme kerstsfeer in Limburg en gelukkig kunnen onze kinderen zich die warmte permitteren.

Wij schilders hebben inmiddels de volière ontruimd in de hal en onze “passie” de loop gelaten. Ja, het is een onderwerp met vele variaties.

Herinnert u zich nog die heerlijke nazomers: zowel in onze thuislanden als hier hebben we weer niets te klagen over het weer?

Na een heel lang en nat voorjaar rolden we in mei in één keer in een ander uiterste namelijk in een lange hete zomer, waar geen einde aan leek te komen…

Nou, wij hebben in ons clubhuis een paard in de hal, en op dit moment is het dus meer een stal!

Inmiddels hebben wij, schilders van de schilderclub, ons kunstwerk af en hangt het in de grote zaal te pronken. Het is een groot mozaïek van 200×100 cm.

Dit keer wil ik het eens over kleuren hebben. ‘Kleuren’ is, zoals u weet, zowel een werkwoord als een zelfstandig naamwoord dat door iedereen te pas en te onpas wordt gebruikt.

Ik schrijf de penseelstreek altijd zo’n kleine twee weken voor de uitgave van de Nieuwsbrief dus is hij nooit exact up to date.