Ik kruip maar in de pen omdat de kamers nu netjes zijn en Netflix, waar ik nou eindelijk eens een dagje naar kon kijken, mij de keel begint uit te hangen. Mijn zitvlak doet al pijn van al dat zitten en de opgekropte energie maakt stilzitten tóch al moeilijk.
Ik kan wel op de Wii tennissen rondjes lopen op het terras en de trap op en af huppelen,maar dat zijn geen uitdagingen… En het weer werkt óók niet mee. We hadden allemaal zoveel plannen en ideeën, maar nu moet alles digitaal!
Ik kan wel ons toneelstuk van voor naar achteren reciteren, maar er luistert niemand en Rob is het al moe gehoord. Op de open-deur dag zouden we zoals iedereen, een leuk tafeltje gemaakt hebben… Al euforisch voor het optreden de dag erna en potentiële toneelspelers aangestoken hebben met ons enthousiasme. De inschrijvingen lagen klaar om belangstellenden te helpen de drempel te overschrijden en zichzelf al te zien schitteren aan het toneelfirmament van de NVOC. Wij hoopten daarmee ook nog wat mannelijk schoon aan te trekken, want blijkbaar zijn die niet zo happig om in het voetlicht te treden.
We betreuren het ten zeerste dat na 6 maanden hard werken “Adíos Don Enrique” niet doorgaat, door overmacht, maar we mogen hopen dat we allen deze crisis gezond doorkomen en we jullie volgend seizoen kunnen verrassen met een spetterend toneelgebeuren!
Myriam
