Maandag 10 november zat iedereen om 08.30 uur in de bus. De namen werden afgeroepen en terwijl iedereen “ja” riep, riep ik “nee”, want mijn kamergenote was er nog niet. Iedereen lachte omdat ze dachten dat ik grappig wou doen (ik???) en Monique riep door. Nadat ik haar van de afwezigheid op de hoogte bracht, belde ik de afwezige. Die was zich van geen kwaad bewust,  maar had het uur van een andere busreis in haar hoofd. Gelukkig konden we haar later oppikken. Het bracht de stemming erin en voor deze reis kon ze niet meer anoniem blijven.

Verder verliep alles vlot en na een paar stops kwamen we iets na 15u aan bij het hotel. Na een opfrissertje trokken we de stad in. Gewoon gezellig rondlopen langs de met terrassen gevulde Ramblas (= brede wandelboulevard), kochten we Japanse Mochis (japans snoeperijtje), we zagen “De Denker” (een marmeren beeld van een stier in denkhouding ), door charmante kleine steegjes met vele mini-winkeltjes o.a. vele Caganer-shops. (De blote-billen-figuurtjes horen in de kerststal verstopt te worden en staan symbool voor geluk, vruchtbaarheid van de aarde en voorspoed), weed-shops enz. Op de terugweg zagen we interessantere dingen, maar de afspraak in een restaurant riep ons terug. Heerlijke tapas in een mooi, maar fris restaurant.

Dinsdag 11 november.  Na een royaal ontbijt, op naar “Green Bikes” om een 3 uur durende fietstocht doorheen Barcelona te maken. Langs kleine steegjes, grote lanen en pleinen en parken. Wat heerlijk om dit na zovele jaren terug te zien. Na een terug-energie gevende tapas maaltijd gaan we richting Parc Güell, 1 van de bekendste werken van Antoni Gaudi. Even de verkeerde kant uitlopen naar beneden, om dan weer helemaal naar boven te moeten en dan te horen dat het volzet is, is wel een kleine desillusie. Maar niet getreurd, zo overschrijden we onze 10 000 stappen met gemak natuurlijk.

Het visrestaurant “Street Fish”, door Peter uitgezocht, is een feest voor onze smaakpapillen. Eerst wat oesters en dan een festijn aan zeevruchten met een brede schep op de schotels geschoven. Ik werd er lyrisch van. Vergezeld van een glaasje (?) wijn natuurlijk. Vis moet zwemmen !!

Na een verkwikkende nachtrust staan we woensdag om 09.30 uur weer in de startblokken en gaan met de metro naar de “Familia Sagrada”. Nu kan ik die eindelijk eens betreden. Wat een prachtig gebouw. De buitenkant is al sensationeel, als ik deze kerk moet beschrijven dan ben ik morgen nog bezig. Je kijkt je ogen uit. De binnenkant snoert ieders mond. Het gebouw op zich, het kleurenspel van het zonlicht dat door de glas-in-lood ramen schijnt, de audio… alles is adembenemend mooi. Je brengt er uren door met bewonderen. Te veel om op te noemen…. het ondergrondse bouwatelier en -crypte, hoe alles tot stand is gekomen, de hoge torens in… eerbied voor het genie!

Van daaruit moesten we ons haasten naar “Casa Batló”. Daar hadden we afspraak om 16.00 uur voor de bezichtiging. Snel even een broodje en drankje kopen en nog met volle mond naar binnen. Dan snel slikken, want wederom valt onze mond open. Whaw, wat een ontwerp, ronde en gebogen vormen van plafond, deuren en muren. Gegolfde ramen, die door een vernuftig systeem omhoog open gingen. Overal natuurlijke lichtinval, zelfs in het midden van dit gigantische huis. Echt, bijna onwerkelijk dat dit al zolang geleden ontworpen is. Ook hier keken we 2 uur lang onze ogen uit. Maar we hebben onszelf op het prachtige terras ook verwend met een glaasje. Maar wat een weelde en wat een genot om dit te zien. Eigenlijk teveel moois voor 1 dag. Het was al donker toen we buiten kwamen.

We sloten de avond af in een bodega, met heerlijke tapas.  Het was de 45 minuten wachten helemaal waard.

Donderdag voormiddag zijn we met z’n tweetjes nog wat gaan rondslenteren. De winkel die we zochten vonden we natuurlijk niet, maar och…. volgende keer dan maar.

Wat ben ík blij dat ik mee gegaan ben naar Barcelona  !!!

Myriam